Bir ayaz vardı o gün,
Ellerim soğuk... Soğuk zannettim.
O ayazda kaybettim seni,
Soğuk neymiş anladım.
Bir yirmi dört kasım, sene bilmem ne...
Ayaz işledi yüreğime,
Buz kestim.
Geçer zannettim.
Zannettiğim kış uykusuymuş sadece...
Rahmetle!
Belki yarın deli diye adlandırılan, hasta gözüyle bakılan, anlaşılmayan, hor gözle bakılan, acınan tüm o insanlar; dün cadı diye yakılan ve bugün şifacılar olarak tanınan insanlar gibi olacak ve adları biliciler, görücüler, seziciler, uyarıcılar olarak adlandırılıp hiç görülmemiş, duyulmamış bir saygıyla onurlandırılıcaklardır.
